Maalbeek
foto uit 1958
Het gebied van Maalbeek behoorde van oudsher tot het grondgebied van de gemeente Kaldenkirchen en Bracht. Deze plaatsen maakten tot de Franse tijd rond 1800 deel uit van het hertogdom Gulick.
Tegelen en Steyl behoorden daar ook toe. Door de besluiten van het Wener Congres (1815) werd de grens tussen Nederland en Pruisen vastgesteld op 800 roeden van de Maas. (één roede is 3,76 m). Hierdoor kwam Maalbeek in 1817 bij de gemeente Belfeld.
De oude hoeve Maalbeek met de bijbehorende watermolen werd voor het eerst in een oorkonde van 1418 genoemd. In 1766 werd de boerderij in de huidige vorm herbouwd. Waarom, is niet duidelijk. Misschien was het ouderdom of brand(stichting). Het herbouwde pand is een Saksische Hallenboerderij; woonruimte, stallen en schuren onder één dak.
Lange tijd waren inwoners van Kaldenkerken verplicht hun graan op de watermolen van Maalbeek te laten malen (Maaldwang). Pas bij de Franse overheersing (rond 1800) komt hier een einde aan.
In de tweede helft van de 17e eeuw was het landgoed Maalbeek al eigendom van de fam. von der Reidt, later ook genoemd als Van de Riet. In de linker zijgevel bevindt zich als muuranker het wapen van de familie von der Reidt: drie rietpluimen in een kelk. Nadat Malbeck in 1817 bij Belfeld was gekomen, werd de molen door de erven von der Reidt verkocht aan de familie Lommen en zodoende kwam de molen in Nederlands bezit. Rond 1840 komt de molen stil te liggen en in 1883 volgt de sloop. In 1897 kwam het landgoed in bezit van de fam. Steegh uit Venlo. Hendricus Steegh, een neef van de eigenaars, komende van Bosserhof in Tegelen, gaat er wonen. Van zijn 2 dochters trouwde Anna met Godfried Linssen en dat echtpaar ging in Maalbeek wonen. Friéd en An begonnen in de 30-jaren een café. Aan de zijgevel kwam een erkertje, zodat het aantal m2 werd bereikt om een café te beginnen. In de jaren voor de 2e WO kwamen veel Duitsers de grens over om bij Friéd en mooder An een lekkere boterham met "sjink" te eten. Na de dood van Godfried bleef zijn zoon Piet, getrouwd met Ida Louisa Hoezen, daar wonen tot 1971.
In 1970 wordt het landgoed eigendom van de fam. Brauer, eigenaar transportbedrijf te Belfeld. In 1974 werd het pand inwendig verbouwd tot een hernieuwd horecabedrijf.
Hierna heeft het pand, gedurende een drietal decennia, hetzij met wisselende ondernemers, een horecabestemming. Momenteel (2010) wordt het pand nog wel bewoond, maar het café en het restaurant zijn reeds enkele jaren gesloten.
Hoeve Maalbeek is een beschermd rijksmonument.
